Naar mijn gevoel ben ik op het moment maar wat aan het “aanmodderen”: ik train als ik zin heb en doe daarbij enkel rustige duurlopen. Vrijdag ben ik om een paar nieuwe loopschoenen geweest en – uitzonderlijk – viel er op mijn loopstijl niks aan te merken. Waarvoor “aanmodderen” al niet goed is :-)
‘s Avonds ontdekten we toevallig dat er op zondag in Zwalm een halve en een hele marathon werd georganiseerd. Hoewel het een eerste editie betrof sprak de organisatie in alle bescheidenheid alvast over ”Vlaanderens Mooiste Marathon”. We hoefden niet lang te twijfelen: we zouden naar Zwalm gaan om te genieten.
Alleen wat betreft de afstand waren we er nog niet helemaal uit. Willem sukkelt nog altijd met zijn linkerbeen en dus was een volledige marathon misschien toch wat hoog gegrepen. ‘Toverdokter Erik’ :-) had zich vrijdag echter ook over dat probleem ontfermd en de nodige aanpassingen gedaan. Dus besloten we de proef op de som te nemen.
Zondagmorgen arriveren we rond 9 uur en aan de inschrijvingen is het al een complete chaos. De organisatie is totaal overrompeld. Er waren 350 voorinschrijvingen en de organisatie heeft zich voorzien op 450 deelnemers. In totaal dagen er 650 lopers op. Het prachtige weer zit daar ongetwijfeld voor veel tussen. Om organisatorische redenen wordt de start met een kwartier uitgesteld.
De kilometers vliegen voorbij. Het landschap is prachtig en de zon doet veel deugd. Dit is pas genieten! Het parcours bestaat uit 2 halve marathons met halverwege een passage aan de aankomst.
We zijn hier in de Vlaamse Ardennen en dus gaat het landschap op en af. De wedstrijd is zeer goed georganiseerd. Er zijn massaal veel vrijwilligers en er zijn bijna geen auto’s op het parcours.
Ik pols even bij Willem hoe het gesteld is met zijn linkerbeen. Na 6 km heeft hij een eerste foto gemaakt en waarschijnlijk is hij bij de inhaalrace iets te enthousiast tewerk gegaan want sindsdien is de pijn er terug. Maar de pijn blijft stabiel en hij kan ‘ongeforceerd’ verder lopen. Knap werk van Erik!
Vanaf kilometer 37 gaat het wat moeizamer maar ik val niet stil. Dat kan niet gezegd worden van de vele ‘lijken’ die we in de laatste 5 kilometer nog oprapen. Ook ‘pink’man heeft het gevecht met de man met de hamer verloren.
We beginnen aan de laatste kilometer. Joepie! Ik besef stilaan dat het er bijna op zit en dat ik een marathon ga uitlopen. Was ik niet aan het “aanmodderen”? Het is natuurlijk geen spectaculaire eindtijd (3u53’06), maar dat was ook niet de bedoeling.
Ik word hiermee toch nog 4e dame en heb daarbij de pech dat de drie dames voor mij ook master zijn. Zo val ik net naast het podium. Mijn haas zag de flesjes Ename anders best wel zitten :-)
Zie uitslag.