Vrijdagavond won ik op de Katarina jogging en zaterdag waagden we ons aan een avontuur in Flémalle.
Zondag werd er gerust zodat we er maandag weer volop tegenaan kunnen!
Donderdag werd er losgelopen. Het effect van de extra rustdag liet zich goed voelen. We deden ook een paar versnellingen en het ging allemaal heel soepel en vlot.
Vrijdagavond won ik op de Katarina jogging en zaterdag waagden we ons aan een avontuur in Flémalle. Zondag werd er gerust zodat we er maandag weer volop tegenaan kunnen! We kunnen kort zijn deze keer. Maandag liepen we 10 km los na de lange duurloop van zondag. Dinsdag stond er een intervaltraining gepland maar deze kon spijtig genoeg niet plaatsvinden door technische problemen. Het was niet dat we niet wilden lopen :-(.
We hebben nog even overwogen om de training woensdag te doen. Maar gezien de extreme temperaturen en met het oog op de belangrijke wedstrijd van vrijdag beslisten we uiteindelijk toch om een extra rustdag in te lassen. Hopelijk geeft dit ons een extra boost. Zaterdag maakten we een analyse van de (wedstrijd)training in Welle. Vorig jaar liep ik er nagenoeg aan hetzelfde tempo (dit jaar was ik 8 seconden sneller :-) en dus kan er makkelijk vergeleken worden. Uit de gegevens van mijn Suunto kan ik afleiden dat ik dit jaar veel minder moeite moest doen: de TE is gezakt van 4,6 naar 3,9. Dit geeft duidelijk aan dat er nog progressie mogelijk is en is bijzonder hoopgevend voor de komende marathon.
De training werd terug in 2 gesplitst. In de voormiddag liepen we 10 km in ons bosje. ’s Avonds verplaatsten we ons voor nog eens 10 km naar Huizingen waar Michiel een wedstrijd zou lopen. Zondag stond er eindelijk nog eens een lange duurloop (29 km) op het programma. Dit keer weken we uit naar Liedekerke bos en omgeving. Voor mij was het grotendeels onbekend terrein maar niet voor Willem. De eerste 75 minuten gingen moeizaam. Nadien kwam ik er terug door. Het was nog behoorlijk warm, vooral in de zon. Ons drankvoorraad slonk snel en moest iets over halfweg terug worden aangevuld. Na 2u49’ stonden we terug aan de auto. Met een week totaal van 112 km is het niet verwonderlijk dat we moe waren. Week 7 wordt weer wat rustiger met als hoogtepunt de Katarina Jogging op vrijdag. Deze week ging wat rustiger zijn. Hoewel? Ik vond van niet. De warmte gooide al snel roet in het eten. Maandag werd een duurloop van 12km afgewerkt in het bosje.
Dinsdag was ik aan rust toe. De vermoeidheid bleef in mijn benen hangen en we besloten onze rustdag op te nemen. Woensdag was het snikheet maar ook tijd voor onze intervaltraining. Die twee combineren lukt mij nog altijd niet. De training werd dan ook navenant aangepast. We opteerden ervoor om in het bos te lopen omdat er op de piste minder schaduw is en het er bijgevolg nog warmer zou zijn. Na de opwarming van 5km, begonnen we aan 7 x 800m snel met 3 minuten rust. Het snel lopen werd aangepast naar iets minder snel. Het is nog altijd beter alles af te werken dan te forceren en te moeten stoppen. Er werd gelopen rond de 3’30. De ene run ging al wat sneller de andere. Ik was blij dat het er op zat – het ging me echt niet af. De 5km uitlopen was een opoffering. Donderdag kwam ik er terug door tijdens de duurloop van 16km. Eindelijk had ik terug een goed gevoel ondanks de warmte. Morgen vrijdag lopen we los in de voormiddag en zijn we in de avond paraat op de Jogging in Welle. Het tempo zal aangepast worden aan de warmte :-). Terwijl woensdag alles nog van zelf leek te gaan, volgde donderdag een van de trainingen die mij het minst goed af gingen tot nu toe. De 12km duurde verschrikkelijk lang en het tempo leek nergens op. Maar ik heb vol gehouden. Tijdens een marathon moet dat namelijk ook :-).
De rustdag op vrijdag kon ik goed gebruiken. Om praktische redenen werden de trainingen van het weekend opgesplitst. Zowel zaterdag als zondag werd er 2 maal per dag getraind om aan de nodige kilometers te komen. In totaal moest er 46 km gelopen worden. We liepen 4 maal dezelfde ronde van 11,5 km. Naar het einde toe begon de vermoeidheid in de benen door te wegen. Dit was de zwaarste week tot nu toe en ook de week die ik het minst vlot verteerde. Week 6 wordt iets rustiger. De wedstrijd in Welle van vrijdag gaan we lopen in marathontempo bij wijze van doorgedreven training. Dit zal ons ook toelaten om de vergelijking te maken met vorig jaar. Ik ben benieuwd waar we staan! Het weer was maandag alles behalve goed en Ik zag er tegen op om in de regen en wind te gaan lopen. We hadden ons er al half bij neergelegd dat er niet zou getraind worden maar besloten nog even af te wachten. In de late avond klaarde het dan toch op. We trokken snel onze loopschoenen aan en gingen op pad.
Door de hevige regenval ligt het bos er verschrikkelijk bij en dus besloten we op straat te lopen. We deden een tempoloop van 10 km aan 5 min/km. Het begin was zoals altijd wat moeilijk, maar gaandeweg kwam ik in het juiste ritme. We waren ruim onder de 50 minuten terug. Dinsdag deden we onze intervaltraining. Op het programma: 4 x 3 km in marathontempo met 3 minuten rust. Te eentonig om op de piste te lopen en dus weken we uit naar een stuk steenweg in de buurt. Er stond behoorlijk wat wind en de opwarming verliep opnieuw moeizaam. De eerste 3 km zat de wind mee en legden we af in 13’36 (doel was 13’45). De tweede run werd in omgekeerde richting gelopen en kostte wat meer moeite. Toch arriveerden we in 13’43. Daarna waren we niet meer te houden en klokten we af op 13’18. De laatste run was terug wind op maar ook hier haalden we het gevraagde tempo. We eindigden in 13’ 41. Moe maar tevreden liepen we nog een paar kilometer uit. Woensdag genoten we van een herstelloop in ons bosje. Donderdag deden we een duurloop van 13km. We startten met 4. Michiel moest ook trainen en Jens vergezelde ons op de fiets. Voor Michiel ging het echter wat te traag en samen met Jens ging hij er vandoor. Zo waren we al snel weer met twee.
Vrijdag genoten we van een rustdag. Zaterdag trainden we in Herfelingen( zie blog). Met de opwarming en het uitlopen bij zaten we aan wat extra kilometers zodat we de training van vandaag wat konden inkorten. We genoten 17 km lang aan een ontspannen tempo van 6 min/km. De benen waren toch wat vermoeid van gisteren. Daar zullen die 7 beklimmingen wel voor iets tussen zitten :-). We hebben deze week dikwijls geluk gehad met het weer. Af en toe kregen we wel een buitje over ons maar echt drijfnat zijn we niet geworden. Ondertussen zijn we 1 maand ver in onze voorbereiding en tot nu toe zijn er nog geen problemen geweest. So far, so good! Hoewel we zondag tweemaal getraind hadden, voelden de benen op maandag nog verrassend fris aan. Het herstelloopje van 12 km ging dan ook behoorlijk goed. Helaas houdt het regenachtige weer aan en blijft het puzzelen om een geschikt moment te vinden om te trainen.
Voor onze intervaltraining bleven we ook dit keer in de buurt. Het betrof een bijna identieke training aan vorige week ( 3 x 2 km aan 4’35/km met slechts 2 minuten rust ertussen) en die was toen goed meegevallen in ‘ons bos’. Tijdens de opwarming van 5km had ik echter geen super gevoel. De vermoeidheid was duidelijk voelbaar. Willem heeft er allemaal minder last van en ik moet dan ook op niet teveel medelijden rekenen :-). De eerste run was in 9’01, perfecter kan het bijna niet. Het begin gaat altijd wat moeizaam maar eenmaal mijn diesel op gang is... We vervolgden met 8’44 wat veel te snel was om goed te zijn. We stuurden dus wat bij met als resultaat 8’58 voor run nummer 3. Woensdag ging het dan weer bijzonder goed en Willem moest mij regelmatig intomen (meestal is het andersom :-). De herstelloop van 12 km leek bij momenten meer op een tempoloop. Om maar te zeggen dat tot nu toe alles prima verloopt. Week 3 zit er op. Ook deze keer werden alle trainingen integraal en volgens het schema gelopen. Al was dat niet altijd even voor de hand liggend met dit trieste weer.
Voor de intervaltraining van donderdag (3 x 2 km aan 4’30/km) weken we dit keer niet uit naar de piste in Ninove. We wachtten het ‘ideale’ moment af waardoor er wat later werd getraind en daarom opteerden we voor het bosje in de buurt. We begonnen met een opwarming van 5 km. Sommige plaatsen stonden volledig onder water maar gelukkig vonden we toch nog een stuk van 2 km dat min of meer beloopbaar was. Hoewel we het niet hadden verwacht, slaagden we er toch in om het gevraagde tempo te lopen en dit ondanks de modder en een venijnig klimmetje aan het eind. Bij het uitlopen werden we nog getrakteerd op een verfrissende regendouche. Vrijdag avond hadden we meer geluk met het weer en bleven we zo goed als droog tijdens onze herstelloop. Zaterdag trokken we dan naar Waarbeke (zie blog). Zondag tenslotte was het weer tijd voor een lange duurloop: 10 km RDL + 10 km EDL + 10 km RDL. Om organisatorische redenen hebben we deze training in twee moeten splitsen waarbij we de helft ’s ochtends hebben gelopen en de andere helft ’s avonds. Zo kwamen we toch nog aan de gevraagde 30km. Alles verloopt naar wens en zo kunnen we vol vertrouwen aan week 4 beginnen! De lange duurlopen van het weekend werden vlot verteerd. Maandag hebben we een uurtje los gelopen. De benen voelden in het begin nog wat stijf aan maar enkele kilometers verder was het terug business as usual. Na afloop hadden we alweer spijt dat het er op zat.
Dinsdag volgde een rustige duurloop van 15km. We recupereerden goed en keken al uit naar de intervaltraining van woensdag. Helaas was het weer opnieuw een spelbreker: het was veel te warm voor mij. Initieel stelden we de training uit tot later op de avond maar toen brak het (voorspelde) onweer los. Zo is onze rustdag van vrijdag nu al opgebruikt en schuiven de trainingen van woensdag en donderdag een dagje op. |
Gelopen in 2015
Archief
November 2015
|