De trail in Flémalle deed ons verlangen naar meer. Na wat zoeken komen we uit op de Trail de la Lesse. We moeten er vroeg voor op staan maar dat hebben we er graag voor over. We schrijven ons in voor de langste afstand. Die is aangekondigd als 40 km maar – net zoals vorige week – mag het iets meer zijn. De organisatie laat al snel weten dat we ons mogen verwachten aan 43 à 44 km.
Er daagt veel volk op waardoor de inschrijvingen wat uitlopen. Om 9u20 wordt onder een stralende zon en op de tonen van AC/DC de start gegeven op het motorcrossterrein van Daverdisse.
De eerste 5 km vallen heel goed mee. De weg is breed zodat er voldoende plaats is om in te halen. Er wordt voorlopig nog niet gestapt op de hellingen. Ik glijd uit in het natte hoge gras maar zonder veel erg.
Dan volgt een steile afdaling in een naaldbos. Er is nergens een pad te bespeuren en dus rennen we gewoon tussen de bomen door waarbij we regelmatig over obstakels moeten springen. Dit is niet mijn sterkste punt en dus worden we door heel wat lopers voorbijgestoken. Maar daar geef ik niet echt om - het is immers nog ver!
Het is continu goed uitkijken naar rood-witte linten en gekalkte markeringen op de grond. Toch gaat het fout en we lopen met een groepje rechtdoor in plaats van rechtsaf. Gelukkig worden we snel terug geroepen.
We spelen constant jojo met andere deelnemers. In de afdalingen lopen ze van ons weg, maar tijdens het klimmen en op de loopstukken halen we ze zonder moeite weer in. We steken ook drie dames op de korte afstand voorbij.
Het is genieten van de rust en de stilte in het relatief koele bos (in de zon is het 28,5° C!). De natuur is prachtig en Willem houdt regelmatig halt om een foto te maken.
Het parcours heeft de vorm van een acht. In iets minder dan 3 uur, na een lus van ongeveer 25 km, passeren we een eerste maal langs de finish die ook dienst doet als bevoorradingspost. Voor heel wat lopers is dit het eindpunt. Echter niet voor ons. Er is geen overleg nodig. We laten onze drinkzak terug vullen, Willem doet zich tegoed aan de rijk gevulde snoeptafel :-) en na enkele minuten pauze zijn we al terug vertrokken.
Al gauw lopen we helemaal alleen. Het is nu goed opletten om niet verloren te lopen. Na 29 km krijg ik een dipje. Ik eet wat. Er volgen 2 moeilijke kilometers maar dan kom ik er terug door. Op de loopstukken ontwikkelen we een mooie snelheid en we halen verschillende deelnemers in.
Het parcours spreekt veel meer aan dan in Flémalle, waar ik voortdurend de indruk had dat we aan het ronddraaien waren op een paar vierkante kilometer. De Trail de la Lesse is ook minder technisch. Wel moeten we verschillende malen de Lesse over, al dan niet tot aan onze knieën in het koude water.
We lopen beiden makkelijker dan in Flémalle en zijn een stuk sneller. We schakelen ook minder snel over op wandelen op de steile hellingen. Mijn benen verzuren niet echt en ik voel ook niets in mijn bovenbenen. Wel krijg ik pijn aan mijn tenen omdat ik teveel afrem bij het dalen.
Als afsluiter worden we getrakteerd op ‘un petit mur d’ARDENNAIS’. Recht omhoog het bos door. Heel wat mannen geraken maar moeilijk vooruit en moeten onderweg regelmatig stoppen. Ik weet niet waar ik de energie nog vandaan haal maar zonder al te veel moeite ben ik in geen tijd boven :-).
In de verte horen we de muziek al. Onder luid applaus finishen we na 43,8 km (volgens mijn Suunto) in 5u32’09. Ik ben 2e dame en mag mijn eerste trail-trofee in ontvangst nemen.
De uitslag van de Trail de la Lesse 2012 staat bij de uitslagen.