Naarmate de datum dichterbij kwam, smolt mijn hoop op een frisse wedstrijddag als sneeuw voor de zon (pun intended). Uiteindelijk begon ik zelfs serieus te twijfelen of ik wel zou starten. Het is al vaker misgelopen voor mij op wedstrijd bij dergelijke temperaturen. Willem daarentegen bleef er koeltjes onder – hij bekeek het als een zoveelste variatie op zijn trainingsschema.
We vertrokken goed voorbereid naar Aalter, royaal beladen met eten en drinken. Jens en Michiel zouden ons bevoorraden en foto’s maken. We parkeerden de auto langs het parcours, haalden onze nummers af en maakten ons klaar. Dat laatste beperkte zich voornamelijk tot zonnecrème smeren en ons maximaal beschermen tegen de zon.
Aan de start zagen we heel wat bekende ultralopers (velen zagen we voor het eerst in ‘real life’) en er heerste een gezellige sfeer. Om 10u werd het startsein gegeven en 83 dapperen begonnen aan hun eerste rondje. Wie het meeste rondjes kan afleggen in 6 uur wint. Simpel toch?
De organisatie van dit evenement was werkelijk perfect. Als loper diende je je maar met 1 ding bezig te houden en dat was volhouden. Al de rest was prima geregeld: een enthousiaste crew, een uitgebreide bevoorrading en massa’s in water gedrenkte sponzen. Dank u en bravo!
Ik vroeg aan de kids om een stuk banaan en wat cola. Een goed idee want alles ging vlot binnen en kort daarna kwam ik er terug door. Na 30 km zat ik nog mooi onder de 3u. Ik kruiste Willem op een keerpunt en hij stelde voor om op mij te wachten maar ik had liever dat hij doorliep. Ik wist ten slotte niet of ik het nog lang ging volhouden.
Na 32 km liep ik als 4e vrouw al had de plaats voor mij geen belang. Bij dit weer was ik al tevreden als ik de volle 6 uur zou uitlopen. Verschillende deelnemers waren reeds geveld door de hitte. Na 40 km zat ik nog steeds onder de 4u. Ik had nog geen meter gewandeld en was enkel aan de drankposten gestopt om goed te drinken.
Ik liet Willem noodgedwongen achter en zette de wedstrijd verder in mijn tempo van 6min/km. Sneller lukte niet meer. Ik had nog anderhalf uur te lopen. Dit moest lukken. Ik begon te rekenen. Nog maximum 7 rondjes. Ik sprak mezelf moed in en werd ook aangemoedigd door lopers die ik inhaalde.
Het laatste uur heb ik serieus afgeteld. Maar dankzij de vele aanmoedigingen bleef ik gaan. De kids bleven hun best doen ook al was voor hun op het laatst de pret er wel af en waren ze niet meer zo gefocused als in het begin. Michiel riep de laatste 5 km “Allez mama, nog een start-to-runneke, dat is toch niks meer”. Maar als je moe bent en de benen willen niet meer is dat nog heel ver. Maar meter na meter beet ik door en ik liep de 6 uur vol! Met een afstand van 58,3 km ben ik - gezien de omstandigheden - zeer tevreden en ik werd hiermee 3e vrouw. Ook Willem hield vol en hij liep uiteindelijk 55,4 km.